Club Adam Khazhmuradov
Wat betekent het om een voelend lichaam te zijn en te bewegen binnen een relationeel veld dat verder reikt dan normatieve aannames? Welke zintuigelijke gewaarwordingen worden bedrukt naarmate we ouder worden en ons binnen deze samenleving proberen te navigeren?
Wij vertrekken vanuit het idee dat onze lichamen niet volledig van onszelf zijn. Wat op het eerste gezicht een stabiel, afgebakend omhulsel lijkt, is in werkelijkheid veranderlijk en voortdurend in transformatie: groeiend, verouderend, vervormend, helend en versmeltend met de omgeving, anderen en tijd. Licht zal hierin een actieve rol spelen, door de waarneming te destabiliseren en nieuwe relationele dynamieken te genereren.
Onze praktijk is gericht op het afbreken van normatieve identiteiten om vervolgens het “ik” telkens opnieuw op te bouwen in een voortdurend, regeneratief proces. Ontbinding wordt hierbij niet als nihilistisch gezien, maar als een daad van zorg: een pad naar nieuwe vormen van zijn, waarin "worden" niet lineair of enkelvoudig is, maar relationeel, meervoudig en voortdurend in beweging.
Geïnspireerd door de gedeelde intelligentie van insecten/arthropoden en de veelstemmigheid van neurodivergente ervaringen, plaatsen we het lichaam binnen een dynamisch krachtveld. We onderzoeken hybriditeit, instabiliteit en het vervreemde als plekken van mogelijke transformatie.
We willen een surrealistisch en dadaïstisch speelveld creëren, waarin de toeschouwer wordt uitgenodigd om door het collectieve onderbewustzijn te reizen — een ervaring waarin grenzen vervagen, percepties verschuiven, en het vervreemde een vorm van schoonheid krijgt.
Club Carmen
Stereotypen zijn levensgevaarlijk. We denken dat we ze kunnen doorbreken, maar vaak blijken ze sterker dan de mensen die ze proberen te ontmantelen. Dimitri was de eerste Roma-acteur die Carmen mocht spelen. Een mijlpaal, dacht hij. Tot hij merkte dat hij niet alleen Carmen speelde, maar ook gevangen zat in het beeld dat de buitenwereld van haar—en van hem—heeft.
Wat gebeurt er als de grens tussen rol en realiteit vervaagt? Als een regisseur het stereotype uiteindelijk toch laat winnen? Als een jonge stagiair de boel op scherp zet? Als de spanningen oplopen, er ook nog dansers worden toegevoegd aan wat ooit een solo moest zijn, weet niemand meer: om wie draait deze voorstelling eigenlijk? En dan: de première. De sterfscène. Een verwisseld mes. Een echte steek. Maar wie sterft er—Carmen, of Dimitri?
Is Volker, de regisseur, schuldig? Is Dimitri een slachtoffer of een dader? Het publiek beslist. Elke avond opnieuw.
‘Carmen’ is een interdisciplinaire voorstelling waarin muziek uit de originele opera samensmelt met nieuwe beats en danselementen uit de flamenco, kathak en vogue. Een voorstelling waarin de strijd om representatie, macht en identiteit met de dood bedreigd wordt.
Club Bimbo Manifesto
In BIMBO Manifesto staat niet de vraag wie de Bimbo is centraal, maar wat hun aanwezigheid losmaakt in onze samenleving. De Bimbo is niet langer slechts een stereotype, maar een bewustwording in beweging: scherp, speels, ontregelend én bevrijdend. Waar de Bimbo ooit gezien werd als projectie van andermans verlangen, neemt die nu actief ruimte terug met plezier, ironie en zelfbeschikking als vormen van verzet.
De voorstelling ontwikkelt zich als een levend protestbord, gemaakt door queer denkers en performers die bestaande machtsstructuren openbreken. BIMBO Manifesto is een ode aan vrijheid die het systeem ter discussie stelt, en tegelijkertijd een uitnodiging om anders te kijken: voorbij het binaire, voorbij de hiërarchie, richting collectieve verbeelding. Het is zowel speels als scherp, kwetsbaar én krachtig een manifest in beweging.
“Your pain is the breaking of the shell that encloses your understanding.”
– Khalil Gibran, The Prophet