Wat is het verhaal achter Tai Frederik, één van DOX'ers in de DOX Club van het seizoen 23-24? Van haar eerste stappen in dans en theater tot haar droom om filmactrice te worden, Tai deelt haar motivatie, doorzettingsvermogen, en uitdagingen als artiest. In dit interview onthult ze de kracht van kunst om emoties op te roepen en haar duidelijke doel: diverse rollen spelen om te blijven groeien. Lees verder om te ontdekken hoe Tai’s vastberadenheid en doorzettingsvermogen leidt tot een veelbelovende toekomst.
Wat inspireerde je om deel te nemen aan de DOX Club en hoe denk je dat de club jou kan helpen in je persoonlijke of professionele leven?
“Wat me absoluut heeft geïnspireerd is mijn omgeving. Ik volg MBO Theaterschool en vorig schooljaar deden veel oud-studenten mee aan de DOX Club. Zij hebben me echt aangemoedigd om auditie te doen. Door mijn liefde voor allerlei artistieke activiteiten buiten school dachten ze dat het wel iets voor mij zou zijn. Tijdens de audities voelde ik dat ik hier ontzettend veel ga leren. Ik ga niet alleen veel meenemen van hier, maar ook veel inbrengen en combineren.
Hoe ben je voor het eerst in aanraking gekomen met jouw artistieke discipline?
“Vanaf jonge leeftijd ben ik begonnen met dans, eerst met ballet en hiphop, later ook met vioollessen. Mijn moeder stimuleerde mijn creativiteit door me te laten tekenen en ze merkte al snel dat ik hier veel tijd aan besteedde. Op zesjarige leeftijd stuurde ze me naar de Telekids Musical School, waar ik begon met musicals en acteren. Mijn droom is om actrice te worden. Mijn liefde voor creativiteit is gegroeid door de kansen die ik kreeg om voor grote zalen op te treden en zelfs op jonge leeftijd interviews te doen. Mijn moeder zag mijn passie en ik ben hier verder in gegroeid.”
Waar haal je de motivatie vandaan om door te gaan? Zijn er bepaalde aspecten binnen je opvoeding en cultuur die je hebben beïnvloed om altijd door te zetten?
”Voor mij speelt mijn afkomst en kleur een grote rol. Na de Telekids Musical School ben ik geleidelijk overgestapt van musical en theater naar film, omdat ik dat wilde ontdekken. Bij het aannemen van opdrachten merkte ik echter dat het moeilijker voor mij is om kansen te krijgen, omdat mensen van kleur minder vaak worden gevraagd. Dit heeft me wel eens ontmoedigd, want ik wil mijn creativiteit tonen maar van kleur zijn wordt als obstakel gezien. Desondanks motiveert het mij juist om te laten zien wat ik kan. Hoewel zwarte acteurs en actrices misschien minder vaak kansen krijgen, laten velen zien dat het mogelijk is. Ik wil mijn doorzettingsvermogen gebruiken om anderen te inspireren. Ondanks de twijfels die mijn moeder en stiefvader soms uiten blijf ik doorgaan.”
Wat drijft jou om je passie en creativiteit te delen met anderen en is er iets speciaals dat jou inspireert?
”Wat mij echt drijft is het gevoel dat je mensen kunt ontroeren met jouw kunst. Je merkt dat als een stuk, een foto of een tekst echt resoneert dit emoties oproept, of het nu boosheid, medeleven of herinneringen zijn. Die emotionele reactie, dat specifieke gevoel dat kunst kan oproepen, vind ik prachtig. Het liefst wil ik dat overbrengen in mijn werk, vooral in acteren, om mensen te laten voelen wat eigenlijk niet waar is. Dat is voor mij een essentieel aspect van kunst maken. Het gaat niet alleen over creativiteit, maar ook over het delen van iets met anderen, het laten zien en voelen.”
Hoe voel jij je wanneer je je artistieke werk deelt met anderen en wat is het belangrijkste wat je daaruit haalt?
”Ik denk echt dat als je iemand iets laat voelen, die persoon er ook een les uit kan halen. Voor mijzelf geldt dat ook; ik kan leren van wat ik aan anderen overbreng. Ook al is het niet echt op het moment dat ik speel en iemand neemt een les mee uit mijn vertolking, komt diegene naar me toe om te vertellen hoe het voelde. Het wordt een soort vergelijking tussen wat die persoon heeft meegemaakt en wat hij of zij bij mij heeft gezien. Op zulke momenten krijg ik voldoening, wetende dat ik iemand op die manier heb kunnen helpen en dat diegene er iets van heeft opgestoken.”
Is er een ervaring uit je carrière die je altijd zal bijblijven?
”Ik herinner me een situatie met een docent waarbij we een opdracht kregen om een scène te spelen. De scène betrof een recente scheiding en de docent voorzag ons van enkele tools om de scène voor te bereiden. Ik koos ervoor om een verdrietige scène te spelen en gebruikte als tool een emotie uit een ervaring in mijn leven. Ik koppelde de emotie die ik had ervaren bij iets treurigs aan het verhaal en speelde met die emotie. Tijdens het spelen, waarbij ik iets anders zei dan het oorspronkelijke verhaal, kwamen de tranen wel écht. Op dat moment vond ik het lastig om eruit te stappen, omdat ik het verhaal in mijn hoofd aan de scène had gekoppeld. Hoewel ik nu weet hoe ik eruit kan komen, was dat destijds moeilijk. De docent prees mijn benadering en het koppelen van emoties, maar waarschuwde dat je hier voorzichtig mee moet zijn. Het is een veelgebruikte methode, vooral in Amerika, maar je moet weten hoe je er op het juiste moment uit kunt stappen.”
Wat is jouw ultieme droom als actrice en welk soort rollen zou je het liefst willen spelen en waarom?
”Mijn ultieme droom is om filmactrice te worden. Wat betreft de rollen die ik zou willen spelen, heb ik geen specifieke voorkeur, omdat ik juist variatie in mijn acteerwerk nastreef. Ik wil niet vastzitten aan het beeld dat mensen zeggen: "Deze actrice speelt altijd een advocaat" of "Zij is altijd te zien in liefdesscènes." Mijn wens is om diverse rollen te vervullen, van avontuurlijk tot dramatisch, zodat ik mezelf constant kan blijven ontwikkelen en op verschillende manieren kan leren. Als je je beperkt tot één soort rol mis je de kans om jezelf breder te ontplooien. Wat betreft mijn ultieme droomprojecten: ik zou graag willen acteren in films die zijn geproduceerd of gemaakt door Marvel of Disney.”
Als je een droomregisseur mocht kiezen om mee samen te werken, wie zou dat zijn?
”Mijn droomregisseur is James Cameron, bekend van films als Avatar en Titanic. Wat me aanspreekt aan zijn regiestijl is het gebruik van motion capture-techniek. Grappig genoeg keek ik pas naar Avatar toen het tweede deel al uit was. Ik was eigenwijs en wilde het niet kijken omdat er al een film met dezelfde naam was. Toen ik het toch keek, raakte het verhaal me en werd ik emotioneel. Bij het kijken van films doe ik ook letterlijk onderzoek. Ik bekijk filmpjes over hoe de film is gemaakt en ontdekte hoe de avatars werden gecreëerd met motion capture. In het tweede deel werd ik nog meer geïnspireerd door Camerons manier van werken. Hij trainde de acteurs letterlijk om op specifieke manieren te zwemmen, lang onder water adem inhouden, een andere taal te spreken en verschillende gezichtsuitdrukkingen te tonen. Het feit dat acteurs nieuwe dingen leerden en genoten van hun werk, vind ik prachtig.”
In één zin: wat wil jij graag meegeven aan mensen?
”Blijf volhouden. Voor mij is dat echt het belangrijkste, gewoon doorzetten, zelfs als je tegenslagen hebt. Je kunt het bereiken. Ook als anderen zeggen dat je het niet zult halen, het kan! Ik hoop dat mensen uit dit interview oppikken hoe sterk mijn motivatie is. Ik heb namelijk echt een duidelijk doel voor ogen.”
Check hier al onze DOX'ers van de DOX Club.